رابطه ابعاد شخصیت، سلامت روان و کمال گرایی با رضای زناشویی در فرزندان شاهد و غیرشاهد

در پژوهش حاضر رابطه بین هر یک از پنج عامل بزرگ شخصیت، سلامت روان و کمال گرایی با رضایت زناشویی در گروه شاهد و غیرشاهد مورد بررسی قرار گرفت. نیمی از جامعه آماری این پژوهش را فرزندان متأهل شاهد و نیمی دیگر را فرزندان متأهل غیرشاهد (با فاصله زمانی ازدواج بین یک تا 10 سال) که سال 1388 و 1389در مناطق 22 گانه شهر تهران زندگی می کنند، تشکیل می دهند. ابتدا از بین تمام مناطق بنیاد شهید شهر تهران، از طریق روش نمونه گیری تصادفی، پنج منطقه مورد نظر (1، 6، 7، 8، 14) انتخاب گردید. سپس جهت اجرای پژوهش (که 8 ماه به طول انجامید) به هر یک از مناطق بنیاد شهید مربوطه مراجعه و از بین افراد مراجعه کننده به این مناطق به روش نمونه گیری در دسترس، 300 فرزند متأهل شاهد (150 زن و 150 مرد) انتخاب گردید. همچنین نیمی دیگر از جامعه آماری این پژوهش، 300 فرزند متأهل غیرشاهد (150 زن و 150 مرد) نیز به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه های شخصیت نئو، سلامت روانی گلدبرگ، رضایت زناشویی انریچ و مقیاس کمال گرایی اهواز بود. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون برای تعیین رابطه تک تک متغیرها با رضایت زناشویی و از تحلیل رگرسیون چند متغیری گام به گام برای تعیین تغییرات متغیر ملاک (رضایت زناشویی) از طریق متغیرهای پیش بینی کننده (ابعاد شخصیت، سلامت روان، کمال گرایی) استفاه شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که از بین 5 عامل شخصیت در گروه غیرشاهد، روان آزرده گرایی رابطه منفی معنادار، برونگرایی، توافق و با وجدان بودن رابطه مثبت معناداری با رضایت زناشویی و سلامت روان دارند و در مورد این چهار عامل، فرضیه اول و چهارم پژوهش تأیید شدند. در این گروه، بین گشودگی با رضایت زناشویی و سلامت روان رابطه معناداری وجود نداشت. همچنین از بین 5 عامل شخصیت در گروه شاهد نیز، روان آزرده گرایی رابطه منفی معنادار، برونگرایی و با وجدان بودن رابطه مثبت معناداری با رضایت زناشویی و سلامت روان دارند. اما در این گروه، بین توافق و گشودگی با رضایت زناشویی و سلامت روان رابطه معناداری وجود نداشت. در این پژوهش سلامت روان با رضایت زناشویی گروه غیر شاهد رابطه مثبت معناداری داشت و در مورد این عامل، فرضیه دوم پژوهش تأیید شد. در گروه شاهد نیز بین سلامت روان و رضایت زناشویی، رابطه مثبت معناداری وجود داشت. نتایج این پژوهش در گروه غیر شاهد نشان داد که کمال گرایی رابطه منفی معناداری با رضایت زناشویی و سلامت روان دارد و به این ترتیب فرضیه سوم و پنجم پژوهش نیز تأیید شدند. در گروه شاهد نیز بین کمال گرایی با رضایت زناشویی و سلامت روان، رابطه منفی معناداری وجود داشت. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام در گروه شاهد و غیر شاهد نشان داد که از بین متغیرهای پیش بینی کننده (ابعاد شخصیت، سلامت روان و کمال گرایی)، سلامت روان بیشترین رابطه را با رضایت زناشویی در گروه شاهد دارد، به طوریکه به تنهایی 46% از واریانس رضایت زناشویی را در این گروه پیش بینی می کند. اما در گروه غیرشاهد کمال گرایی بیشترین رابطه را با رضایت زناشویی دارد، به طوریکه به تنهایی 29% از واریانس رضایت زناشویی را در این گروه پیش بینی می کند.